Τιμή 12 Ευρώ
Βλάσης Γ. Ρασσιάς
Αρετή.
Το Αξιακό Σύστημα των Ελλήνων.
Τόμος 2,
Αθήναι 2016, ISBN 978-960-7748-53-9
Η συνέχεια των απομαγνητοφωνημένων σεμιναρίων Ηθικής Φιλοσοφίας με θέμα τις αρετές, δηλαδή το αξιακό σύστημα των εθνικών Ελλήνων, τα οποία πραγματοποίησε ο Βλ. Ρασσιάς στο εν Αθήναις «Φιλοσοφικό Αθήναιο Εκατηβόλος» από το δεύτερο εξάμηνο του 2012 έως και το πρώτο του 2015. Μία κανονική μύηση σε ένα αξιακό σύστημα που εάν οι πραγματικοί Έλληνες υπήρχαν σήμερα θα μεταδιδόταν αυτομάτως από την οικογένεια και το σχολείο, όπως αυτομάτως μεταδίδεται σήμερα δυστυχώς το ακριβώς αντίθετο, ή ακόμα και αντίπαλο, «αξιακό» σύστημα της ταπείνωσης του ανθρώπου.
Το στέλνουμε επί αντικαταβολή σε όλη την Ελλάδα (στείλτε τις παραγγελίες σας με αποστολή ηλεκτρονικού μηνύματος στο e-mail: (anpoli2019@gmail.com).
Επίσης στα βιβλιοπωλεία:
"Πολιτεία", Ασκληπιού 1-3 & Ακαδημίας, Αθήνα, ΤΚ 10679, τηλ. 210-3600235, 210-3616373, παραγγελία μέσω διαδικτύου ΕΔΩ
"Όναρ", Μαυρομιχάλη 1, Αθήνα, ΤΚ 10679, τηλ. 210-3306124
''Βασίλειος Χρήστου'', Ερμού 61 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 282782
Η ΠΡΑΟΤΗΣ ΕΔΡΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ
Η «Πραότης» είναι παρεξηγήσιμη από τους αδαείς Αρετή, καθώς την ίδια με αυτήν συμπεριφορά, που πηγάζει από την αυτοπεποίθηση της ισχύος, μπορεί να επιδείξει κάποιος που απλώς είναι φοβισμένος ή δειλός. Η «Πραότης» όμως δεν είναι γνώρισμα του ηττημένου και του δειλού, αλλά του ισχυρού, του αυτάρκους και του νικητή. Η «Πραότης» επουδενί μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για συγκατάβαση προς την ωμότητα ή για απραξία λόγω υποχωρητικότητας, φόβου, νωθρότητας και αδυναμίας. Ειδοποιός διαφορά είναι η δυνατότητα της επιλογής, της επιλογής δηλαδή της «Πραότητος» από άνθρωπο που έχει την δυνατότητα να συμπεριφερθεί και διαφορετικά. Η «Πραότης» δεν έχει επίσης σχέση με το φαινόμενο του 20ου αιώνα που καθιερώθηκε να ονομάζεται «Μη βία» ή «Ειρηνισμός». Ο κατ’ Αρετήν πράος είναι ελλόγως φιλειρηνικός, δεν έχει δηλαδή ως πρώτη προτεραιότητά του την βία, ενώ, αντιθέτως, ο ειρηνιστής αρνείται ακρίτως κάθε πόλεμο και σύγκρουση, δηλαδή την οποιαδήποτε βίαιη αντίδραση απέναντι σε ο,τιδήποτε και σε οποιονδήποτε. Το να ανέχεται κάποιος να τον προπηλακίζουν ή να μένει θεατής όταν δέχονται επιθέσεις οι φίλοι του, είναι γνώρισμα όχι ελευθέρου ανθρώπου αλλά ανδραπόδου, τονίζει ορθώς ο Αριστοτέλης στα «Ηθικά Νικομάχεια» (1126a, 8): «ΤΟ ΠΡΟΠΗΛΑΚΙΖΟΜΕΝΟΝ ΑΝΕΧΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΑΝ, ΑΝΔΡΑΠΟΔΩΔΕΣ».
Σε αντίθεση προς τον ειρηνιστή, ο κατ’ Αρετήν πράος δεν υποδουλώνεται σε ηθικοφανείς άκαμπτες εντολές ή φετιχισμούς, αλλά επιλέγει την «Πραότητα» όταν αυτό που επιδιώκει μπορεί να το πετύχει δίχως χρήση βίας, το οποίο αποτελεί και τον λογικώς «προτιμητέο» τρόπο. Αυτονόητο είναι, ότι αυτή η επιλογή καθορίζεται από δύο πράγματα, την ισχύ τού επιλέγοντος και την φύση του αντιπάλου του.
Ο πράος, επειδή ως τέτοιος βρίσκεται σε ειρήνη με τον εαυτό του, δεν είναι μνησίκακος και δεν εχθρεύεται παράλογα κανέναν, είναι υπεράνω της μονοθεϊστικής κτηνωδίας, την οποία εκφράζει ανενδοίαστα το δόγμα «ψυχήν αντί ψυχής, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος, χείρα αντί χειρός, πόδα αντί ποδός, κατάκαυμα αντί κατακαύματος, τραύμα αντί τραύματος, μώλωπα αντί μώλωπος», το δόγμα δηλαδή της ατελείωτης εκδικήσεως – αντεκδικήσεως, αποκρούει απλώς (διατηρώντας το δικό του μέτρο και την αυτοκυριαρχία του) τον κάθε είδους «εισβολέα», όταν δέχεται, κάθε είδους, «εισβολή» και μετά δίδει λήθη και επιστρέφει στην πραότητά του και στην ειρήνη με τον εαυτό του. Ο πράος ποτέ δεν επιτίθεται πρώτος, αλλά όταν δεχθεί επίθεση, φροντίζει για την αποτελεσματική απόκρουσή της, εξοντώνει, μεταφορικά ή κυριολεκτικά, τον εισβολέα, όμως δεν βγάζει μίσος προς ηττημένους και νεκρούς. Η «Πραότης» εδράζεται στην «Υπεροχή» και η τελευταία δεν κάνει ποτέ κατάχρηση της δυνάμεώς της.
(Από τον 2ο τόμο του «Αρετή. Το αξιακό σύστημα των Ελλήνων», εκδόσεις «Ανοιχτή Πόλη»).
